Gospodyni czy gospodarzyni?

Szanowna Poradnio, czy forma gospodarzyni jest poprawna?
Używając tej formy, chciałabym podkreślić, że organizatorem spotkania jest nie gospodarz, ale właśnie kobieta – gospodarzyni. (?)


Zaproponowana forma gospodarzyni jest nie tyle niepoprawna, co niepotrzebna. W języku polskim istnieje od dawna wyraz określający kobietę, która jest gospodarzem spotkania. To gospodyni. Wyraz ten ma wprawdzie kilka znaczeń (słowniki na pierwszym miejscu definiują gospodynię jako «panią domu» lub «żonę gospodarza»), ale jego użycie w znaczeniu «kobieta sprawująca wobec gości funkcję organizatora» jest współcześnie rozpowszechnione, np. w połączeniach typu gospodyni spotkania, gospodyni wieczoru.
Zaleca się więc użyć w opisanym kontekście wyrazu gospodyni.

Magdalena Steciąg

Poselstwo

Dzień dobry,
W języku angielskim występuje słowo „the Message”, które można tłumaczyć mi. jako wiadomość, przesłanie, poselstwo. W kontekście historycznym, chciałbym przetłumaczyć na „poselstwo”. Słowo „poselstwo” wydaje się być archaizmem. Czy w języku polskim można zastosować zwrot „przekazano poselstwo” w sensie np. władca państwa, król wysłał list (z pewną treścią) dyplomatyczny do innego władcy?
Wydaje mi się, że tak, ale poproszę o opinię i podanie źródła z literatury.

Internetowy Słownik pojęciowy języka staropolskiego z roku 2020 (https://spjs.ijp.pan.pl) na podstawie wcześniejszego Słownika staropolskiego notuje hasło poselstwo w trzech znaczeniach: 1) ‘posłowanie, wykonywanie czynności posła’; 2) ‘wiadomość przesłana przez posła, sprawa powierzona posłowi do załatwienia, polecenie’; oraz 3) ‘zapytanie o wyrok, poradę prawną’. Drugie znaczenie w tym zestawieniu jest zgodne z sensem przedstawionym w pytaniu skierowanym do poradni. Choć pierwsze znaczenie jest dominujące i przykładów potwierdzających ich użycie jest więcej w polskim piśmiennictwie, to drugi sens należy uznać za ukształtowany w polszczyźnie i niejednokrotnie stosowany. Oznacza to, że współcześnie, opisując jakieś wydarzenie w wyraźnym kontekście historycznym, można użyć połączenia przekazano poselstwo lub władca przekazał poselstwo. Cytat z dawnego pisma zanotowany w Słowniku pojęciowym języka staropolskiego brzmi podobnie do połączenia zasugerowanego w pytaniu: Jako tym poselstwem tego posła Sędziwoj nie uczynił Wojtkowi pięcidziesiąt grzywien szkody. Jeszcze wyraźniej zastosowanie omawianego znaczenia potwierdza w kontekście biblijnym następujący dawny przykład: Tegodla, anjeli, to poselstwo od Świętej Trojce przyjąw, nieś ku niebieskie dziewicy.
Z kolei Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku (https://sxvii.pl/) przedstawiający stan polszczyzny nieco późniejszy notuje już tylko jedno znaczenie ‘zadanie, misja posła; delegacja, posłowanie’, ale przykłady w słowniku sugerują, że to może być również ‘wiadomość’: …posły do K.JM. osób 10 posłali, między któremi i mnie z posilstwem tym, które WMci posyłam. Kolejne przykłady o znaczeniu ‘wiadomość przekazywana ustnie lub pisemnie’ można wyszukać w kontekstach prezentowanych w Elektronicznym korpusie tekstów polskich z XVII i XVIII w. (tzw. Korpus barokowy – https://korba.edu.pl/query_corpus/). Są to np.: Poselstwa noszę i bywam też złoty, Idąc w zaloty; Ten mu od jednej panny poselstwo przynosił I szedł na małą chwilę do niej…
Należy pamiętać, że słowa zmieniają znaczenie i poselstwo współcześnie nie występuje już w znaczeniu przywołanym w pytaniu do naszej poradni. Jeszcze Słownik Doroszewskiego rejestrujący słownictwo XX wieku notował ten sens, ale z adnotacją, że jest ono przestarzałe: Posłowie wołoscy zbliżyli się do króla, pokłonili mu się z wielkim respektem i zaraz zaczęli przedkładać swoje poselstwa. Najnowszy internetowy Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl) główne znaczenie poselstwa odnosi do instytucji dyplomatycznej, budynku i pracowników tej placówki. Omawiane znaczenie nie zostało już odnotowane.

Piotr Kładoczny 

Wiek trolejbusowy

Wiek trolejbusowy – jaki to wiek?

W polszczyźnie można spotkać kilka określeń związanych z wiekiem. Najbardziej popularne jest połączenie wiek chrystusowy, czyli wiek 33 lat. Jest ono używane w odniesieniu do mężczyzny, zwłaszcza wtedy, gdy chcemy podkreślić to, co ten mężczyzna do tego czasu osiągnął.
Żeńskim odpowiednikiem wieku chrystusowego jest wiek balzakowski. To określenie stosuje się w odniesieniu do trzydziestoletnich i ponadtrzydziestoletnich pań. Kobiety w takim wieku obsadzał w roli bohaterek swoich utworów Honoriusz Balzak, który doceniał uroki w pełni dojrzałych kobiet.
Neutralnym płciowo określeniem wieku jest niemalże zapomniane, warszawskie wyrażenie wiek trolejbusowy. Jego znaczenie wzięło się z oznaczenia kursujących w powojennej Warszawie linii trolejbusowych, na których widniały zapisy cyfrowe od 50 do 99. Wiek trolejbusowy to eufemistyczne, a przy tym barwne i żartobliwe określenie osób (mocno) dojrzałych, czyli po pięćdziesiątce.

Monika Kaczor

Patoinfluencer

Patoinfluencer – co znaczy?

Jest to określenie środowiskowe. Odnosi się do influencera lub innego celebryty popularnego w Internecie, odznaczającego się niskim poziomem kultury osobistej lub promujący zachowania i postawy szkodliwe społecznie.

Monika Kaczor

Zesłowiczenie

Tekst piosenki Agnieszki Osieckiej nosi tytuł Zesłowiczenie. Jak można wyjaśnić  znaczenie tego wyrazu?

Rzeczowniki odczasownikowe to wyrazy będące nazwą czynności lub stanu. Najczęściej tworzy się je za pomocą sufiksów -anie (śpiewanie), -enie (tańczenie) lub -cie (mycie). Derywat zesłowiczenie mieści się w grupie rzeczowników o znaczeniu stanu rezultatywnego, czyli wskazującego na skutek czynności. Schemat powstawania tego derywatu można przedstawić w następujący sposób: słowikzesłowiczećzesłowiczałzesłowiczałyzesłowiczenie.
Zesłowiczenie można rozumieć jako silne utożsamianie się z ptakiem i jego śpiewem. Żeby dowiedzieć się, czy jest zesłowieczenie, trzeba odwołać się do całości tekstu.

Monika Kaczor

Facelet

Szanowni Państwo,
w zagadkach słowno-literowych pojawiło się słowo facelet. Szukając wyjaśnienia, znalazłem informację, że występuje ono w poezji staropolskiej u Kochanowskiego, Reja, Szymonowica. Jaki jest sens tego słowa?

FACELET

Facelet został oznaczony w słowniku Witolda Doroszewskiego kwalifikatorem dawny. Jego etymologię – za Aleksandrem Brücknerem – leksykograf wiązał z rzeczownikiem rodzaju męskiego „fazzoletto”, wciąż obecnym w języku włoskim i znaczącym „chust(k)a” (na głowę, welon, opaska) lub przede wszystkim „chusteczka” (higieniczna). Identycznie sens słowa (występującego także w odmiankach: facolet, facelit, a nawet facalet) objaśniał Zygmunt Gloger, choć jego pochodzenia dopatrywał się w średniowiecznej łacinie (faciletum, fazoletus, fazoletum).
Jak słusznie zaznaczono w pytaniu, facelet istotnie pojawia się w poezji Jana Kochanowskiego (Do Miłości, „Jam przegrał, ja miłości! — tyś plac otrzymała […]”), u Mikołaja Reja (w Postylli) czy sielance Szymona Szymonowica (Czary). Więcej świadectw użycia rzeczownika w odpowiednim haśle rejestruje słownik Samuela Bogusława Lindego z XIX w. Andrzej Bańkowski go nie notuje.
Co ciekawe, Kochanowski oraz Szymonowic traktują słowo jako atrybut emocjonalnych przeżyć, dlatego też obaj umieścili je w kontekstach, w których uwypukla się uczuciową intensywność. Rejowi zaś „facelet” posłużył przy okazji formułowania religijnego pouczenia w Postylli (tytuł właściwy: Świętych słów a spraw Pańskich, które tu sprawował Pan a Zbawiciel nasz na tym świecie jako prawy Bóg, będąc w człowieczeństwie swoim, Kronika albo Postylla, polskim językiem a prostym wykładem też dla prostaków krótce uczyniona, 1560), zredagowanego na kanwie wersetów Ewangelii wg św. Jana (11, 1-46). Pan z Nagłowic opisał w tym fragmencie ciało złożonego w grobie Łazarza – ten ostatni tuż przed wskrzeszeniem miał „nogi i ręce związane chustami pogrzebnemi i twarz jego [była] faceletem zawiązana. I rzekł im Pan Jezus: rozwiążcie go, a niechaj idzie bezpiecznie”. Z tego przytoczenia jednoznacznie wynika, iż chodzi o średnich rozmiarów tkaninę, natomiast u źródeł decyzji autora o wprowadzeniu zapożyczenia mogła leżeć wola uniknięcia powtórzenia, a to daje się potwierdzić dzięki zestawieniu z analogiczną perykopą Biblii Gdańskiej, gdzie stoi: „związane ręce i nogi chustami, a twarz [Łazarza] była chustą obwiązana”. Porównanie obu fraz zarazem jednoznacznie definiuje znaczenie archaizmu facelet.

Radosław Sztyber

Archipelag wysp

Czy połączenie archipelag wysp jest pleonazmem, np. Archipelag Wysp Pakleni?

Archipelag wysp to poprawne połączenie. Archipelag to grupa wysp leżących koło siebie. Tego wyrazu używamy nieprzenośnie tylko w odniesieniu do wysp. W polszczyźnie występują podobne określenia, np. rój – w odniesieniu do pszczół, sfora – w odniesieniu do psów, tabun – w odniesieniu do koni. Każdy z wyżej wymienionych rzeczowników może zostać użyty przenośnie, np.: tabun pierwszoklasistów, sfora darmozjadów, rój pocisków, archipelag gwiazd, archipelag piegów na twarzy.

Monika Kaczor

Sztubak

Czy wyraz sztubak można używać współcześnie?

Sztubak jest przykładem wyciągania dawnych wyrazów z lamusa i tworzenie na ich podstawie nowych słów i znaczeń. Obecnie oznacza ‘uczeń, uczniak’; dawniej ‘uczeń szkoły podstawowej’ – to wyraz utworzony od rzeczownika sztuba w znaczeniu ’szkoła’, który wyszedł z użycia.
Sztuba to zapożyczenie z języka niemieckiego Stube ‘izba’. W wieku XIX było odczuwane jako przestarzałe i oznaczało ‘pokój, izba, komnata’. W znaczeniu żartobliwym oznacza ‘szkołę’. Sztuba jest podstawą słowotwórczą wyrazu sztubak i kolejnych derywatów: sztubaczka, sztubactwo, sztubacki, sztubaczyć (‘zachowywać się niepoważnie, dokazywać albo skarżyć na kogoś’).

Monika Kaczor

Zaambarasować się

Czy w polszczyźnie występuje czasownik zaambarasować się?

Znak Zapytania, Uwaga, Duplikować

Czasowniki ambarasować i ambarasować się w znaczeniu ‘sprawiać kłopot, wprawiać w zakłopotanie’ są niemalże nieużywane. Powstały od rzeczownika ambaras ‘kłopot, trudności, tarapaty’. Z kolei czasowniki zaambarasować i zaambarasować się dały podstawę imiesłowowi przymiotnikowemu zaambarasowany w znaczeniu ‘zakłopotany’.
W XIX w. ambaras został zapożyczony z języka francuskiego i oznaczał nie tyle ‚kłopot’, ile ‚utrudnienie, zator, przeszkodę (na drodze)’. Od czasownika embarrasser powstało znaczenie ‘krępować’ i ‘wprawiać w zakłopotanie’.
Aforyzm T. Boya – Żeleńskiego jest chyba najbardziej znanym przykładem użycia słowa ambaras: W tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało na raz”.

Monika Kaczor

Wczas i wczasy

Czy wczas znaczy to samo, co wczasy?

Malediwy, Drzewo Palmowe, Hamak, Plaża
W znaczeniu ‘wypoczynek urlopowy’ wczasy pojawiły się w XVIII wieku.
Wcześniej używano tylko formy wczas w znaczeniu ‘odpoczynek, spoczynek, zwłaszcza nocny, wygoda, spokój, bezczynność’.
Obie formy wczas i wczasy powstały od wyrażenia przyimkowego w czas, czyli ‘w odpowiedniej porze, w dogodnym okresie. Wczas jest używane w dialekcie małopolskim w postaci przysłówka wczas o znaczeniu ‘wcześnie’.

Skoro pytanie dotyczy wczasów warto przy okazji wspomnieć o plaży, która ma rodowód łaciński i do polszczyzny trafiła w XIX w. Łaciński wyraz plaga, plagae o znaczeniu ‚przestrzeń, strefa, okolica’ zapoczątkował formę piaggia ’wybrzeże’.  W XVI w. ta forma została zapożyczona przez Francuzów w postaci plag w znaczeniu ‚niski, piaszczysty brzeg morza, jeziora, rzeki. Plaża z francuskiego przeszła do polszczyzny

Z kolei plażować i plażowanie to wyrazy, które nie mają odpowiedników w innych językach

Plażowanie jako zjawisko społeczne zostało zainicjowane w XIX wieku jako forma zdrowego trybu życia w formie wylegiwania się w skąpym stroju plażowym na rozgrzanym pisaku, zażywania kąpieli słonecznych, co miało stanowić środek profilaktyczny w leczeniu gruźlicy.

Monika Kaczor