Przyjmuje się, że Konsytuacja 3 maja, uchwalona 3 maja 1791 roku, była pierwszą w Europie i drugą na świecie nowoczesną konstytucją spisaną w jednym akcie prawnym. Owa „Ustawa Rządowa” regulowała ustrój Rzeczypospolitej Obojga Narodów i miała na celu usunięcie wad systemu politycznego opartego na wolnej elekcji i demokracji szlacheckiej. Zmieniła ustój państwa na monarchię dziedziczną, odebrała prawo głosu i decyzji sprawach państwa szlachcie nieposiadającej ziemi, zniosła liberum veto.
Przyjęcie Konstytucji wywołało kontrakcję zbrojną Imperium Rosyjskiego, w której Polska została pokonana przez wojska rosyjskie wspierające konfederację targowicką – spisek części polskich magnatów przeciwnych zmianie ustroju Rzeczypospolitej.
Konstytucja przestała być stosowana po ok. czternastu miesiącach od jej uchwalenia, gdy król Stanisław August Poniatowski przystąpił do konfederacji targowickiej. Została uchylona 23 listopada 1793 r., gdy Sejm grodzieński uchylił akty prawne ustanowione przez Sejm Czteroletni.
Powinniśmy pisać: Konstytucja 3 maja, bo to tytuł dokumentu, a nie sama nazwa święta. Taki zapis – z małym ‘m’ w formie ‘maja’ znajdziemy w nowszych słownikach. W starszych zalecano zapis wielką literą: Konstytucja 3 Maja, dlatego że taki był od lat używany, a więc usankcjonowany tradycją. Tak naprawdę to, czy napiszemy ‘3 maja’ czy ‘3 Maja’, nie ma aż tak dużego znaczenia, ważne, byśmy nie dodawali końcówek fleksyjnych do cyfry 3 i nie tworzyli rażących błędów typu *3-go, *3-ego, *3-ciego…

(za: Ojczysty – dodaj do ulubionych)